ره از اغيار خالي كن چو عزم كوي ما داري /مولوی

ره از اغيار خالي كن چو عزم كوي ما داري

   نظر بر غير ما مفكن چو قصد روي مـــــا داري

به ذوق از لا به بالا رو كه تا لالای ما گـردي   

صدف كن گوهر خود را اگر لؤلؤي مــــا داری

     كسي ديگر چوهوئي را مسلبم نيست الاهـو       

بگو يا هو و يا من هو اگر هو هوي مـــــا داري

   من آن شمعم كه در مجلس مرا پروانه بسيارند     

         بسوزان خويش را چون او اگرخود بوي ما داري         

      ز معشوقان هرجايي تو را چون كار بگشـايد      

 حرامت باد اگر رغبت به غير ســوي مـــا داری

    حجاب از پيش ره بر گير و دلبر در كنار آور     

       كه سيلت را يقين كردم كه رو با روي مــا داري        

 مسلم آن زمان باشد تو را لاف ســر افرازي     

      كه در ميدان جانبازان سرت را گوي مـــا داري        

  درون باطن خود را به نور ما منــور كـــن    

اگر چه ظاهر خود را به جست و جوي مـا داری

  زتير غمزه ات مستم كه از جانم گذر كرد او    

كمان شمس دين بيني چو توبازوي مــــا داري

(مولوی/ کلیات شمس تبریزی)